Introductie: Een Legende in de Schaduw
In de vroege dagen van het professionele boksen, toen gevechten werden uitgevochten zonder moderne handschoenen, zonder televisie-uitzendingen of pay-per-view-glorie, kwam er een uitzonderlijk talent op uit Chicago: Patrick “Packey” McFarland. Geboren op 1 november 1888 groeide McFarland uit tot een van de meest technisch begaafde en taaie lichtgewichten en welters van zijn tijd. Toch is zijn naam vandaag de dag nauwelijks bekend bij het grote publiek.
Wat Packey McFarland uniek maakt, is niet alleen zijn verfijnde bokstechniek, maar vooral zijn bijna perfecte record van 106 overwinningen, 1 verlies en 6 onbesliste gevechten, zónder ooit een wereldtitel te hebben gewonnen. In een sport waar het kampioenschap de ultieme bekroning is, blijft McFarland een mysterie: de ongeslagen koning zonder kroon.
De Beginjaren: Een Natuurtalent uit Chicago
McFarland begon zijn professionele carrière al op 16-jarige leeftijd. Hij was klein van stuk, maar beschikte over uitzonderlijke reflexen, een ijzersterke verdediging en het vermogen om tegenstanders te ontmantelen met precisie in plaats van brute kracht.
Zijn stijl werd vaak omschreven als “glad als een paling” — niet vanwege lafheid, maar omdat hij bijna niet te raken was. Hij bewoog als rook, met voetenwerk dat zijn tijd ver vooruit was. In een tijd waarin agressie en kracht de norm waren, bracht Packey iets nieuws: slimheid en finesse.
Het Enige Verlies: Tegen Kid Herman (1905)
Op 21 april 1905 leed McFarland zijn enige officiële verlies, tegen Kid Herman. Het was pas zijn negende profgevecht. Sommige bronnen wijzen op gebrek aan ervaring of een discutabele beslissing. Feit blijft: na dat gevecht bleef McFarland meer dan 100 partijen ongeslagen — een prestatie die hem plaatst tussen de allergrootsten in de boksgeschiedenis.
Waarom Nooit Wereldkampioen?
Deze vraag achtervolgt zijn erfenis.
McFarland bokste in een tijd waarin wereldtitelgevechten niet puur sportief werden bepaald, maar ook via promotors, politiek en persoonlijke belangen. In tegenstelling tot vandaag, konden kampioenen destijds risico’s vermijden door simpelweg moeilijke tegenstanders uit de weg te gaan. En precies dat gebeurde met McFarland.
De Grote Kans: Tegen Freddie Welsh (1912)
In 1912 vocht McFarland tegen Freddie Welsh, een topuitdager en latere wereldkampioen. Hoewel het geen officieel titelgevecht was, domineerde McFarland volgens vrijwel alle sportjournalisten. Maar omdat er geen knock-out viel en er volgens de wet geen scorekaarten gebruikt mochten worden, eindigde het duel als “no decision”.
McFarland vroeg later om een echte titelstrijd. Welsh weigerde. McFarland was simpelweg te gevaarlijk.
Het Record: 106–1–6
McFarlands officiële cijfers:
- 106 overwinningen
- 1 verlies
- 6 onbesliste of ‘no decision’ partijen
- 50 knock-outs
Veel van zijn “no decision”-gevechten zouden vandaag als duidelijke overwinningen geteld worden, als we afgaan op krantenverslagen van destijds.
Vergeleken met legendes als Sugar Ray Robinson, Floyd Mayweather Jr. of Henry Armstrong is McFarlands prestatie uniek — zeker gezien het gebrek aan moderne trainingsmiddelen, medische begeleiding en promotionele ondersteuning in zijn tijd.
Vroeg Pensioen op Zijn Hoogtepunt
In 1915, op slechts 26-jarige leeftijd, kondigde McFarland zijn pensioen aan. Hij was nog steeds ongeslagen sinds zijn vroege verlies, en gold als een van de gevaarlijkste vechters in het boksen.
Waarom hij stopte? Volgens sommige bronnen was hij gefrustreerd door het uitblijven van titelgevechten. Anderen zeggen dat hij financieel al binnen was, en zijn winst slim had geïnvesteerd. Later werd hij lid van de Illinois State Athletic Commission en bleef hij betrokken bij de sport.
Erfenis en Erkenning
Hoewel hij nooit wereldkampioen werd, werd McFarland postuum opgenomen in de International Boxing Hall of Fame. Veel kenners beschouwen hem als de beste bokser die nooit wereldkampioen werd. Zijn technische stijl en defensieve kunde zouden later van invloed zijn op legendes als Willie Pep, Pernell Whitaker en Floyd Mayweather Jr.
Citaten over McFarland:
“Als Packey McFarland de kansen had gekregen die anderen kregen, was hij meervoudig wereldkampioen geworden.”
— Bert Sugar, bokshistoricus
“Hij vocht als een geest — onmogelijk te raken, maar altijd in controle.”
— Sportverslaggever, Chicago Tribune
De Ongeziene Grootheid
Packey McFarland is het perfecte voorbeeld van hoe talent en toewijding niet altijd beloond worden met roem of erkenning. Zijn carrière roept vragen op over de rol van macht, promotie en politiek in de sport — thema’s die ook vandaag nog relevant zijn.
Maar ongeacht zijn gebrek aan titels, laat hij iets na dat zelfs wereldkampioenen niet vaak kunnen zeggen: bijna absolute perfectie. Zijn record blijft een monument voor techniek, discipline en doorzettingsvermogen in een ruwe tijd.
